Лукашэнку на патрыятычным форуме зрабілі творчы сюрпрыз пад назвай «Балада пра дыктатара» | Навіны Беларусі | Беларускія навіны | Беларусь — афіцыйныя навіны | Мінск | БелТА
17 верасня, Мінск . Прэзідэнту Беларусі Аляксандру Лукашэнку на патрыятычным форуме ў Мінску ў гонар Дня народнага адзінства зрабілі творчы сюрпрыз пад назвай «Балада пра дыктатара»,
Кампазіцыю на сцэне прадставіла прэс-сакратар Прэзідэнта Наталля Эйсмант. Яна расказала, што гэты твор быў народжаны зусім спантанна, выпадкова і нават насуперак. І да прэм’еры на форуме Аляксандр Лукашэнка не ведаў аб гэтым, таму для яго гэта стала сюрпрызам.
Прэс-сакратар спачатку нагадала, што балада — гэта твор, верш асаблівай формы, пераважна на гістарычную, звычайна легендарную тэму. «Мы сёння хочам прадставіць на ваш суд незвычайны твор, народжаны зусім спантанна і нават можна сказаць выпадкова і насуперак. Яго аўтар не беларус па крыві, але, здаецца, вельмі блізкі нам, беларусам, чалавек па духу. Малдаўскі паэт Павел Дуганаў. Яго многія беларусы памятаюць па падзеях нашага няпростага 2020 года. Шчыра, ад душы, адкрыта ён тады гаварыў аб тым, што і чаму адбываецца, балеў за нашу краіну. А крыху больш як год таму зрабіў нам сюрпрыз, напісаўшы баладу. Гэта быў творчы падарунак нашаму Прэзідэнту. Такі шчыры і нават, магчыма, на першы погляд наіўны», — расказала Наталля Эйсмант.
«Прэзідэнт паглядзеў, усміхнуўся, і на гэтым гісторыя павінна была завяршыцца. Такіх твораў нам на самай справе прыходзіць нямала. І ніколі яны потым не бачаць свет. Ніякага правадырства (гэта пазіцыя самога Прэзідэнта. — Заўвага )», — адзначыла прэс-сакратар.
Тым не менш, гэта гісторыя атрымала працяг. «Нас, людзей, якія працуюць побач, нечым гэта балада закранула. Мы вырашылі дзейнічаць самастойна: творчы пошук у рэжыме «зусім сакрэтна», сумесная работа з кампазітарам Валерыем Шматам і арт-групай «Беларусы». Работа, аб якой Прэзідэнт да гэтага моманту нічога не ведаў. І вось сёння наша смелая прэм’ера і гэта сюрпрыз для ўсіх. Камусьці, магчыма, пачутае можа і не спадабаецца, але гэта погляд на нашу Беларусь збоку. Таму мяркуйце самі. Аляксандр Рыгоравіч, прабачце: «Балада пра дыктатара», — так прадставіла песню Наталля Эйсмант.
У баладзе спяваецца пра кіраўніка дзяржавы і пра тое, што ў Беларусі парадак і ўтульнасць. «Прызнаецца ёй у каханні, а каханую не аддаюць! Прызнаецца ва ўвесь голас. Хоць слоў усё роўна мала. Край, дзе Якуб Колас ствараў разам з Янкам Купалам» — так гучыць адзін з першых радкоў песні.
Далей расказваецца пра прыродныя і культурныя багацці Беларусі, захаванне гістарычнай памяці, ролю Прэзідэнта ў абароне інтарэсаў краіны, у той час як «враги верещат «диктатор» и брызжут слюной, как ртутью».
Згадваецца ў баладзе і аб той розніцы, як трацяць сродкі ў Беларусі, і як — у недружалюбных краінах. У той час як там робяць ракеты-забойцы і беспілотнікі, «дыктатар» будуе бальніцы, масты, дарогі і храмы.
«Нас хотят втоптать в землю, чтобы забыли свои имена. Но не знало отребье, что мы этой земли семена», — спяваецца ў песні.
Гаворыцца ў ёй і пра санкцыі, спробу сцерці славян у парашок, у выніку чаго атрымаўся порах.
«Рождается новое завтра в лучах раскаленного солнца. А, самое главное, — правда. Кто с нею, тот цели добьется. Страна — его Альма-матер с ароматом свежего хлеба. Улыбнется спокойно диктатор, глядя в родины мирное небо», — праспявалі артысты.
У завяршальных радках песні пажаданне ўсім беларусам «Многая лета!».
